ارتقای علمی پژوهشگران و استادان در همه جای دنیا با معیارهایی انجام می‌شود که جنبه‌های گوناگون کارهای علمی و آموزشی ایشان در محاسبات لحاظ شده باشد. در این میان آثار منتشرشده استادان از مهم‌ترین اقلام مورد محاسبه است که در ایران می‌توان آن را به دو دوره قبل از 1375 و بعد از آن تقسیم کرد. از سال 1375 این محاسبه با استفاده از عامل تأثیر مجلات برگفته از نمایه‌های استنادی مؤسسه تامپسون (آی.اس.ای.) انجام می‌شود. محاسبه با این شاخص، با ایجاد انگیزه در گروهی از استادان همراه بود و به مرور با انتقاد گروه دیگری نیز همراه شد که اوج چالش‌های آن در یکی دو سال اخیر به مطبوعات و رسانه‌ها کشیده شد. این مقاله با اشاره به انتقادات موجود و در جهت تعدیل نوع استفاده از این شاخص به تجربه‌های سایر کشورها، به‌ویژه تجربه‌های پژوهشگران حوزه علم‌سنجی در ایالات متحده و اروپای غربی می‌پردازد که منجر به پیشنهاد اصلاحاتی در این شاخص یا معرفی شاخص‌های جدید شده است. در اینجا شاخص‌های متیو، هرش، شاخص جی، شاخص‌های مبتنی بر استفاده از مجلات مانند شاخص وای، و نیز شاخص‌های مبنتی بر نرمال‌سازی مانند شاخص کراون معرفی و نحوه محاسبه آنها توضیح داده خواهد شد.
)
ارسال نظر درباره این مقاله