کتاب‌های چاپ سنگی آغاز دوره دوم چاپ در ایران، پس از چاپ سربی اولیه، محسوب می‌شوند. این منابع ارزشمند حاوی اطلاعات گران‌قیمتی هستند که لازم است مورد تحقیق و تفحص بیشتر علاقه‌مندان به این گونه آثار قرار گیرد. مقاله حاضر با بررسی موردی کتاب‌های چاپ سنگی به تاریخچه پیدایش حق طبع در ایران می‌پردازد. "حق طبع حقی است که به موجب آن تجدید چاپ کتاب، بدون اجازه ناشر یا مؤلف امکان‌پذیر نخواهد بود". نتایج این تحقیق در بررسی نسخه‌های چاپ سنگی نشان می‌دهد که حق طبع مجدد کتاب به‌وسیله ناشر (چاپچی) ابتدا از سوی خود وی با روش‌های گوناگون مانند محدودیت‌های شرعی یا عرفی با اعلان در این نسخ به اطلاع عموم می‌رسید. سپس این حق مسلم ناشر یا مؤلف به‌صورت اطلاعیه رسمی با انحصار قانونی از سوی دولت و تعیین زمان حصر و امضا و مهر وزیر وقت در ابتدا یا انتهای نسخه‌های چاپ سنگی چاپ می‌شد. توجه به تاریخ چاپ این نسخ، مبین نیاز به تجدید نظر اساسی درخصوص تاریخچه حق مؤلف و حق طبع در ایران در منابع موجود است.
)
ارسال نظر درباره این مقاله